20 Ağustos 2018 Pazartesi

Kalabalık sonrası yalnızlık huzuru...

Evdeyim. Üzüm'le başbaşa. Eşim bayram için ailesinin yanında gitti. Daha doğrusu onlar 10 gün önce gelmişlerdi, dün beraber döndüler memleketlerine. Herkes ailesiyle vakit geçirecek bu bayram(!)da. Kurbana ilişkin düşüncelerimi  tekrar etmek istemiyorum, öncesinde çokça yazdım zaten. O yüzden Üzüm'le başbaşa burada kalmış olmak beni çok mutlu etti diyebilirim. Bir gün anne, bir gün baba ziyareti yapacağız ablamla. Sonra ablamla takılırız yine büyük ihtimal. Anne ve babamı da kurban kesme fikrinden vazgeçirdiğimi söyleyebilirim sanırım. Gerçi babam da dini açıdan benimle hemfikir gibi. Ama annem dindar bir kadın. Muhtaç birilerine yardım etmenin daha hayırlı olacağı noktasında buluştuğumuz için çok mutluyum. 

Yalnızlıktan neden bu kadar hoşlandığımı ve kalabalığın neden beni bu kadar rahatsız ettiğini düşündüm son günlerde. Evde yatılı misafir olması, Üzüm'ün çocuklara saldırganlığı, misafirlerin Üzüm'ü sevmemesi (daha doğrusu bu hissin karşılıklı olması), sürekli Üzüm'ü kontrol etmek yordu. Onu bir odaya kapatmak asla istemediğim bir şey. Ama yemek yerken yapmak zorunda kaldım çünkü Üzüm masanın altına girdiğinde herkes sandalyenin üzerine çıkacak kadar ürküyor ondan. Üzüm olmasaydı misafir olması ve kalabalık bu kadar yormazdı belki ama yine de sakinliği huzur verici buluyorum ben. Kendim olamadığım ve kesişen noktalarımızın az olduğu insanlarla aynı ortamda bulunmak yoruyor beni. Rol yapabilen bir yapıya sahip de değilim. Toplumsal kalıplara giremiyorum. Bu benim eksikliğim mi yoksa diğerlerinin mi bilemiyorum. 

Ablamla da konuştuk geçenlerde bu konuyu. Biz neden kalabalık sevmiyoruz, misafir sevmiyoruz diye. Yetiştirilme şeklinden kaynaklanıyor sanırım. Annem de sevmez öyle kalabalığı falan. Çocukken çok nadirdi bize misafir gelecek falan. Çekirdek aile modunda büyüdük. Sanırım öyle de alıştık işte. Eşim de kalabalık ailede, sürekli cümbüş halinde büyümüş, o da öyle mutlu oluyor. O yüzden birbirimize diretip sinir harbine girmek yerine herkesin mutlu olacağı şekilde vakit geçirebilmesi için fırsat yaratmak sanırım önemli olan. 

1 yorum :

  1. İnsan bazen kendisiyle kalmak ister. Kalabalık beni de çok yorar, misafir sevmediğimden değil, dışarda da olsa kalabalık ve kargaşanın rahatsız etmesi derdim. Evde kendimle kaldığım anlardır dinlendiğim zamanlar.

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...