...

Açıyorum, yazmak istiyorum sürekli ama olmuyor. Sevgili C. yazdıklarını o kadar çok okudum ki bu süreçte, tekrar tekrar. Çok zor bir süreçten geçiyorum ve ne hissettiğimi bile bilemiyorum. 21 Marttan beri annem hastanede. Evet, Corona virüsten dolayı. Annemle dedem beraber yaşıyorlar. Dedem 95, annem 69 yaşında. 21 Mart akşamı annem fenalaşmış ve hastaneyi arayıp ambulans istemiş. Nefes almakta zorlanmış. Aslında bir süredir devam eden şikayetleri varmış ama geçer diye beklemiş. 

1 hafta aynı odada dedemle karantina altında tutuldular. O süreçte odalarına bile girilmedi, kapıya ilaç bırakıldı, çöpleri annem kapının önüne koydu ve en vahimi hasta haliyle annem dedemin altını aldı, ona bakmak zorunda bırakıldı. Bu arada yapılan ilk test 3.günün sonunda negatif olarak geldi. İkinci testte dedem pozitif çıkınca dedemi başka bir hastaneye sevk ettiler. Annem de aynı günün gecesinde nefes almakta iyice zorlanınca onu da sevk ettiler. 

Şu an yoğun bakımda ve solunum cihazına bağlı. Yoğun bakımdaki 12. günü. Ciğerleri çok kötü durumdaymış ve durumunun kritik olduğunu söylüyorlar. Kısa sürede iyileşme beklenmediğini de. 

Bizi şaşırtan kısım ise dedemin geçtiğimiz hafta taburcu edilmesi oldu. 95 yaşında kalp pili olan dedem taburcu olup çıktı ama kronik rahatsızlığı bile olmayan annem yoğun bakımda. Umut etmekten başka hiçbir şey yapamıyoruz. Her gün olumlu bir haber duymayı bekliyoruz. Her telefon kalp çarpıntısı. Çok zor. 

Ve bugün annemin doğumgünü :(