8 Ekim 2014 Çarşamba

Sıkıntı




Yorgunum, kırgınım, kızgınım, keyfim yok. Tam bir şeyleri değiştirmek için heveslenmişken tüm enerjimi boşaltan olaylar olmasa şaşardım. Aslında ufak şeylerden mutluluk duyabilen bir insanım ama hayatımın hiçbir diliminde polyanna gibi gezemedim. Genele vurduğumuzda da gördüğüm şu ki, ben mutsuz bir insanım. Dünyanın boktanlığından mı, mükemmelliyetçiliğimden mi, gerçekçiliğimden mi, umursamaz olamamamdan mı, sorgulamaktan mı ya da sanırım hepsinden ötürü çok pozitif, iyimser bir insan olamadım.

Her duygunu, her anını, yaşamını paylaştığın insanın, bu dünyada en yakınının, seni en çok anladığını düşündüğün insanın aslında hiç anlamadığını gördüğünüzde kalbiniz kırılmaz mı? Hukuksal dilde telafisi güç zararlar doğmaz mı? İşte benim şu anki durumum da böyle biraz. Hayatımdaki iki-üç insandan başka beni gerçekten anladığını düşündüğüm kimse yok etrafımda. Ben yalnız bir insanım. Yalnız olmayı tercih etmiş biriyim aslında. Kalabalıklarda yalnızlık yaşayan biriyim. İçimin sesiyle başbaşa kalmaktan mutluluk duyan biriyim. Neyse, ne diyordum, sizi en çok anladığını sandığınız insanın aslında hiç anlamamış olması. İçimdeki yıkıntının sebebi işte bu. 

İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor aslında şu an. Yazacak çok şeyim olsa da yazmak istemiyorum. Düşüncelerim birbirine girmişken, çözmeye çalışıp paylaşmak o kadar zor ki. 

Bir de ablamın durumu çıktı, annemle sorunları. Annemin değişmeyecek mutsuzluğu ve etrafını mutsuz etme potansiyeli. Off, bunu da sonra anlatayım. 

7 yorum :

  1. İstersen bu yorumu yayınlama.

    Yalnızlık ve mutsuzluk bence tercihtir.
    Yalnız olmayı, kendi kendine yetebildiğin sürece tercih edersin. Ama mutsuzluk bu durumda, (yazıdan yola çıkarak) anneden öğrenilmiş görünüyor.

    Çikolata yollayayım mı sana?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, yalnızlık tercihim. Seviyorum. Annem konusu bambaşka bir boyut, toparlayabilirsem kafamı yazarım bi ara.
      Bir çikolatayla düzelse her şey keşke :)

      Sil
  2. Bayram dönüşü ben senden moral motivasyon gaza getirme yazısı bekliyordum ama oldu mu bu şimdi?
    Üzüüüüüüm şu annene bişey söyle lütfen!

    YanıtlaSil
  3. olur bazen böyle tam tepedeyim zannederken biriyle küt diye düşüverir yanından o sen düştün sanır , sen o .Sonra alışırsın anlatmamaya kendini, onlar anlamaya çalışsınlar istersin o da olmaz , nemruta , soğuk nevaleye çıkar adın .ve fakat mutlu olmak için kendine sevdiğin işler bulmalısın , zor da olsa yaparken kimseye muhtaç olmadığın ve onunla uğraşmaktan zevk aldığın şeyler , sonrası , sonrasını da dışardakiler düşünsün :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tam tamına dediğin gibi kitap eylemcisi. Önce kendini anlatmaya çalışırsın sürekli, sonra vazgeçer, dediğin gibi soğuk nevale olur çıkarsın...Teşekkür ederim.

      Sil
  4. Düşünen insanın mutlu olabilmesi ne mümkün.... Yine de işte hayattaki ufak tefek güzel şeyleri deve yapmak, tutunmak lazım, başka türlü olmuyor.

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...