28 Şubat 2014 Cuma

Ne olacak bizim halimiz


Umut var mı içinizde bu ülkenin geleceğine dair? Ben her geçen gün daha karamsar, daha kötü hissediyorum kendimi. Son günlerdeki sıkıntılarımın sebepleri belli, babamın rahatsızlığı. Ama altta yatan bir çok sebep de  birleşince iyice ruhsuz bir hal aldım. 

Önceden sinirden köpürür, elim ayağım titrerdi. Şimdi ise olanları izliyor, dinliyor ve sadece üzülüyorum. Çünkü umudumu gerçekten tümden yitirdim. Artık bu ülke toparlanamaz diye düşünüyorum. Dünya üzerindeki herhangi bir yerde bu kadar skandalın peşpeşe yaşandığı görülmüş müdür bilmiyorum. Görülse bile böyle bir halk kesinlikle görülmemiştir. Yer yerinden oynuyor, üstüste meydana dökülüyor pislikler ama bizim halkımız duymamakta, görmemekte o kadar ısrarcı ki, insan  kafayı yese yeridir. Diyor ya birileri, "doğru olsa bile buna kimse inanmaz" diye. Yok, inanmıyorlar. Adam peygamber gibi bunların gözünde, öl dese ölecekler. Hatta çıksa açık açık itiraf etse, "helal olsun, afiyet olsun başbakanım" diyecekler. Bir kadın yazarımızın dediği gibi, "o paraları yoksullara dağıtmak için zekat olarak toplamıştır". Zekaya bak, hizaya gel.

Tutturmuşlar bir paralel yapı. Paralel yapıyı, paralel hale getiren, senelerdir devletin en mühim, kilit noktalarına getiren, askerlere, farklı görüş beyan eden herkese kumpaslar kurulup, oyunlar hazırlanırken, ellerini ovuşturan kimlerdi? Şimdi besleyip büyüttüğünüz yılanlar, sizi sokunca mı geldi aklınız başınıza? Şikayet etmeye, millete mağdur edebiyatı yapmaya hiç mi hiç hakkınız yok. Çünkü bu vatanı bu hale getiren sizlersiniz. Sizin ahlaksız zihniyetinizin ürünleri bunlar. 

Şimdi ağlaşıyorlar, sinirden köpürüyorlar, paralel yapı diye, çete diye, inlerine gireceğiz diye. Ben ne diyorum, biliyor musunuz, ohh olsun diyorum, daha beter olsunlar diyorum. İki tarafta tüm pisliklerini ortaya döküyorlar birbirlerinin. Böyle bir çatlak olmasaydı asla ortaya dökülmeyecek şeyler saçılıyor etrafa. Gerçi bizim millet kış uykusunda değil, ölüm uykusunda. Yine görmüyor, yine duymuyor, yine anlamıyor. 

Ülkeye bakın, iktidar ve ortağı cemaat birbirine düştü. Birbirlerini dinleyip dinleyip, ortalığa döküyorlar. Kumpaslar, şantajlar, kasetler diz boyu. İktidar, kuyruğu kurtarma derdinde her gün atamalar yapıyor, kanunları değiştiriyor, sansür uyguluyor. Ve tuhaf olan da her şey normal seyrinde, millet dizi izler gibi izliyor. Zihinlerimiz fallafoş olmuş bizim, beyinlerimiz tecavüze uğramış. 

Ya geçen izledim, iktidar partisinden adamın biri diyor ki; mahkemeleri bize bağlayın, her şeyi düzeltelim. Yargıyı, mahkemeleri birilerine bağlamak. Bunların zihniyeti bu işte. Bağımsız yargı da neymiş. Erkler ayrılığı da neymiş. Sanki babasının dükkanı. Bize bağlayın düzeltelim. 

Yani, ben umudumu yitirdim toptan. İnsanımıza olan umudumu yitirdim, ülkenin geleceğine olan umudumu yitirdim. Gerçekten çok karanlık günlerin bizi beklediğini düşünüyorum ve korkuyorum. 

4 yorum :

  1. Valla ne yalan söyleyim o umut denen şeyden bende de kalmadı...Demişsin ya "Adam peygamber gibi bunların gözünde, öl dese ölecekler"...keşke dese de ölseler, en azından memleket koca bir beyinsizler ordusundan kurtulmuş olur, geriye kalanlar sayesinde de biz o baştakilerden kurtuluruz böylece...

    YanıtlaSil
  2. Aynen... Fakirlere zekat dağıtacaktır, demiş kadın. Bitti... Umut falan yok artık...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Son umut kırıntılarını da öldürdü değil mi :)

      Sil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...