Tatildeyim :)

Bu hafta izinliyim. Eşim geçen haftadan beri izinliydi, sabahın köründe kalkıp işe giderken aynı evde birinin horul horul uyuması kadar sinir bozucu bir şey var mıdır? İnsan çöküyor, depresyona giriyor yeminle :)  Neyse işte dayanamadım bir hafta da ben izin aldım. Bu hafta beraberce izinliyiz yani. Daha önce bahsetmiştim, arkadaşlarla gittik, çok güzel bir yerdi ama hiç keyif alamadım diye. İnciraltı Kent Ormanı. İşte bugün oraya gittik. Eşim, enişte ve ben. Onların derdi yine balıktı. Sabahtan çıktık, kahvaltımızı yaptık. Lanet termos çatlamış sanırım. Güzelim çaylar akmış gitmiş. Öyle bir yere gidip de şöyle durup durup çay içmemek feci bişi. 

Yine dostlarım vardı. Zavallıcığın ayağı aksıyordu.  Sanırım aşağılık insanın biri tekmelemiş ya da vurmuş, insanlardan da korkuyordu yavrucak. Çantamda her zamanki gibi kedi, köpek maması vardı. Biraz verdim, sonra alıştı. Deniz kenarında derin bir uyku çekti sonra. Rüya bile gördü :) Sanırım koşuyordu rüyasında. Eşimle eniştem balık tuttu bütün gün. Ben yürüyüş yaptım önce.

Hafta içi olmasının güzelliği başkaydı, oldukça sakindi. Yürüyüşe ve balığa gelen emeklilerle, genç çiftler vardı. Hava da çok güzeldi. Ben ormanı, ağacı çok seviyorum. Deniz mi, orman mı deseniz, ormanı tercih ederim. Ama ikisi birden olunca tadından yenmiyor. 

İlk çıktığımda fotoğraf makinemi unutmuşum. Sonra bir tur daha attım. Sırf fotoğraf çekeyim de blog yazayım diye :) Alışkanlık haline geldi. Bir yere gidince, bir film izleyince ya da ilginç bir olay yaşayınca hemen buraya yazmak geliyor içimden. Fotoğraf makinesi almak elzem oldu yani bir yere giderken :) Yalnız dün babama giderken almayı unutmuşum, çok pişman oldum. Babamın keçilerden biri doğurdu, mini mini iki tane bebek. O kadar güzeller ki. Keşke çekebilseydim fotoğraflarını. 

Artık yaprakları dökülen bu ağaçlar rüzgarla öyle bir ses çıkarıyorlardı ki. Rüzgar çanı gibi. Yapraklar sallandıkça sanki yağmur yağıyor gibi ses çıkarıyorlardı. Bir süre de onların seslerini dinledim, huzur buldum :) 

Denize nazır masamız. Yürüyüş sonrası burada kitap okudum. Olmayan şey daha da istenir ya, canım feci şekilde çay istedi ama nafile. En kısa zamanda koccaman bir termos alınacak.

Sonra da kıyıdan deniz kabuğu topladım. Odam için bir şeyler düşünüyorum. Umarım üşenmem de yaparım. Yaparsam tabi ki fotoğrafları burada olacak. Akşam da geldik evimize. Şimdi de muhallebili kadayıf tatlısı yaptım efenim. Bugünüm çok huzurlu geçti yani. Keşke hep böyle olsa, para derdi olmasa, istediğimiz zaman istediğimiz gibi yaşasak. Ahhh ahhh.