Misafirkovar Üzüm

Haftasonu misafirlerimiz vardı. Eşimin arkadaşı, eşi ve çocukları. Kahvaltıya geleceklerdi, öğleden sonra bir yerlere gidip gezilecek, akşam yemeği yenip eve gelinecek ve bizde yatacaklardı.

Asosyal ve amisafirperver (bunu da ben uydurdum :P) bir insan olarak baya bi stres yapmıştım. Günler öncesinden neler hazırlanacak, neler yenip içilecek, kim nereye oturacak, nereye gidilecek, hangi nevresim çıkarılacaklara kadar en ufak detayları kafamda düzenlemeye koyuldum. Her şey plan dahilinde olmalı, ben de böyle bir insanım işte. Son dakika değişikliklerini hazmetmiyor benim bünyem. Rahatsız oluyorum, stres yapıyorum.

Neyse, internetten kahvaltılık tarifler buldum, notlarımı aldım ve bir alışveriş listesi çıkardım. Perşembe günü alışveriş yaptık, Cuma temizlik ve hazırlık günüydü. Eşim temizlik kısmını sağolsun tek başına halletti. Ben de mutfakta hazırlıkları tamamladım. 

Cumartesi erkenden kalktık, son hazırlıklar. Toplamda 7 kişiydik, sanki orduyu ağırlayacak gibi anlattığıma bakmayın. Hoş 2 kişi de ağırlasam ben yine panik olurum. Ama miiikemmel bir kahvaltı sofrası hazırladığımı da söylemeliyim :) Ben kahvaltı insanıyım zaten. Haftasonları şöyle uzun uzun kahvaltı yapayım çok severim de bir türlü gerçekleştiremem. Çünkü eşimin kahvaltı yapma süresi 10 dakikayı geçmez. Hemen yer ve biter. Hiç keyifli değil. 

Geldi misafirlerimiz, hemen sofraya geçtik. Yedik, içtik. İstediğim gibi güzel sohbetli bir masa değildi ve uzun uzun yemedik. Bu arada Üzüm kızımı gören misafirlerimiz uzun süren bir şok yaşadılar. Ve sevgili misafirlerimizin sanırsam 8 yaşındaki çocukları korkudan ağlamaya başladı. Evet kedimi gördü ve ağladı :) "Kedi girmesiiinnnn", "kapıyı kapatınnnn" çığlıklarıyla sofrayı kaldırdık. Benimse yavrumu bir odada kapatma gibi bir girişimim elbette ki olmadı :)

Sonra biraz oturduk, havadan sudan, fasa fisodan konuştuk. Dışarı çıktık. Gezdik, dolandık, yemek yedik ve sürpriz; bizde kalmadılar. Başka sebepler sunsalar da, Üzüm etkisi olduğunu düşüyorum ben. Misafirkovar Üzüm. Kızım da bana çekmiş, yalnızlıktan, sessizlikten, düzenden hoşlanıyor. Kalabalık olmasın, anneciği, babacığından başkası olmasın, düzeni bozulmasın. Hemen strese girer ve de strese sokar :)

Ben nasılsam eşim de benim tam tersimdir. O konuda sıkıntı yaşadığımız zamanlar oluyor tabi. Misafirperver kocam, kalabalığı da sever. Zıt kutuplar çekermiş birbirini :) Ama Cumartesi günü eve yalnız girdiğimizde onun da söylediği "oh be iyi ki kalmadılar" oldu. Üzüm üzüme baka baka mı demeli bilmem ki :P

Not: Foto alıntıdır ve içerikle alakası yoktur. Hoşlaştım, koydum sadece. İlla alakalı mı olmalı, diye de savunayım kendimi :)