İçim sıkılıyor

http://pekguzelseyler.blogspot.com.tr/2012/05/anne-julie-aubry.html#more

Çok fena daralıyorum bugün. Dün Ege Üniversitesi Hastanesindeydik, doktorla görüştük. Gayet olumlu geçti aslında. İçimizi rahatlattı doktor. Henüz başlangıç aşamasında olduğunu, yayılma görülmediği, sorunsuz bir evrede olduğunu söyledi. Robotik prostat ameliyatı yapılacak. Da Vinci denilen son teknoloji bir robotla yapılacak ameliyat. Açık ameliyat da yapabiliriz ama sonrası daha çok sıkıntı yaşanır dedi. Neyse, 4 bin lira bağış karşılığında yapılacakmış, robotun kolları her ameliyatta bir kez kullanılıyormuş ve bu kolun maliyetini hastadan alıyorlarmış. Devletimiz robotu getirmiş getirmesine de, (5 tane varmış ülkemizde bu arada) parasını karşılayan kullansın diye düşünmüşler. Her neyse, babam sağlığına kavuşsun da mühim değil. Martın ortasında olacak ameliyat. Babamın da içine sindi. Umarım iyi olacak her şey. 

Aslında rahatlamam gerekirken, bugün her nedense çok fena sıkılıyorum. İç organlarımı sıkıştırıyor sanki bir şeyler. Boğazıma basıyorlar sanki. Kendimi çok mutsuz hissediyorum. Kitap okumuyorum, yemek yapmıyorum kaç gündür. Hiç bir şey yapmıyorum aslında. Buraya gelip, otomatiğe bağlamış bir şekilde çalışıyorum. Eve gidiyorum, uyuyorum. Blogları da okumuyorum, hiçbir şey gelmiyor içimden. Bu durumdan da çok rahatsızım. 

Neden böyleyim onu da bilmiyorum aslında. Babamın durumu evet çok stres yaptı üstümüzde, ama şu an için her şey olumlu gidiyor. Ama ben bir türlü mutlu hissedemiyorum kendimi. Kafamı toparlayıp iki satır bir şey okuyamıyorum, okumak istiyorum ama olmuyor. Ne düşündüğümü de bilmiyorum. Öyle anlamsız ve bomboş hissediyorum kendimi.