Sevgili Cumartesi

En sevdiğim gün. Pazar gününün ertesi gün telaşından uzak. Tam tatil günü. Haftanın sadece bir gününün tatil olması ne kadar kötü. Memurluğun güzel taraflarından biri de işte bu iki günlük tatil. Sadece Pazar tatil olsa, evini mi temizliceksin, yeni bir haftaya hazırlık mı yapacaksın. İnsan dinlenemez ki bir günde. Canım ablamdan biliyorum, çok zor. Canım benim, zaten tüm hafta çok yoğun çalışıyor. Pazar günü çamaşır yıka, ser, evi süpür, toparla. Yeğenimin alışveriş ve gezme isteklerine uy. Daha beter yoruluyor. 

İşe servisle gidip geliyorduk, ama 3 aylığına işler aksadı. Arabayla gidip geliyoruz 5 kişi. Perşembe günü arabamız da bozuldu. Cuma günü mecburen diğer arkadaşların arabasıyla  gidip gelmek durumunda kaldık. O da daha acemi. Epey bir stres yaşadık gidip gelene kadar. Boyun fıtığı olacaktım nerdeyse, o kadar sert oluyor vites geçişleri. Hani arabaların ön koltuklarına koyuyorlar, kafası sallanan oyuncak köpekler. İşte öyle gidip geldik hep beraber:) Neyse sağ salim atlattık ama haftasonu bizim arabanın parçası gelmezse yandık. Kelle koltukta gidip gelicez :)

Sabahtan kahvaltıya arkadaşlarımızı çağırmıştık. Hayli enteresan arkadaşlarımızı. İngiliz kraliyet kostümleri satın alacaklarmış, sonra onları giyinip yağlıboya resimlerini yaptıracaklarmış. Hayır, espri yapmıyorlar, gayet ciddiler. Aynı arkadaşlardan erkek olanı ayrıca aynada konuşma ve bakış denemeleri de yapıyormuş. Hayır kendisi oyuncu değil, devlet memuru :) Enteresan tipler.

Cuma günü işyerinde yoğunluk yoktu ve ben tüm gün boyunca işim olmadığı sürece Öğrenen Anne okudum. En başından sonuna kadar. İnsanlara çok yakın olduğumu, kolay iletişim kurabildiğimi söyleyemem. Soğuk ve mesafeli bir insanım. Ama canım Ceren'e acayip ısındım, çok yakın hissettim kendimi. Sürekli yazsın, hep okuyayım onu.