Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş - Jose SARAMAGO

Kimse ölmese nasıl olurdu? Ölüm birden can almayı bıraksa, her doğan sonsuza kadar yaşasa? Saramago, bu kitabında bunu sorguluyor, yine kendine has müthiş anlatımıyla. 

Bir gün ölüm bir ülkede tüm faaliyetini durdurur. Kimse ölmez. Bu durum sürdükçe işler karışır. Tüm düzen alt üst olur. Devlet düzeni sağlamakta yetersiz kalır, emekli maaşları devlet bütçesini kat be kat geçer. Hastanelerde, huzur evlerinde yer kalmaz. Sigorta şirketleri, mezar levazımatçıları batmak üzeredir. Kilise ölümün yok olmasıyla epey zor durumlara düşer. Düşünsenize, sürekli artan bir nüfus, kimse ölmüyor. Ne açıdan bakarsanız bakın tam bir çöküş yaşanırdı. 

Peki öleceğiniz bir hafta öncesinden size bildirilseydi? Böyle ilginç sorular sorup, güzel kurgularla sorgulatan biri Saramago.

Ölüm olmasaydı, dinler olur muydu dersiniz? Öteki dünyaya odaklanmış bir inanç sistemi çöker miydi? Saramago, kilisenin böyle bir durumda takındığı tavrı, hükümetin ekonomik ve sosyal konularda aldığı önlemleri öyle güzel anlatıyor ki. Saramago'nun dilini, anlatımını çok beğeniyorum. İnsanı, fırtınadaki yaprak misali oradan oraya sürüklüyor. Çok da eğlenceli bir anlatımı var. 

Benim kitabım kırmızı kedi yayınlarının basımı. Kitabı okumadan önce arka kapağı okumayın derim, çünkü bence bu konuda büyük hata yapılarak kitabın sonu hakkında fikir veriyor. Tek bir cümleyle artık sonunu bildiğiniz kitabı okumayı sürdürüyorsunuz, bu da biraz tadını kaçırıyor. 

Jose Saramago'yu seviyorum. Bu kitabını "İsa'ya göre incil" ya da "Kabil" ya da "Körlük" kadar beğenmesem de mutlaka okunmalı diyorum. Ölüm hakkında sıkça düşünürüm aslında. Bu kitabı okurken daha da çok düşündüm ve şöyle bir sonuç çıkardım: İyi ki varsın ölüm :) 

Kitaptan, kitabı anlatan güzel bir alıntıyla bitireyim;

"En nihayetinde, ölüm konusunda da tanrı hakkında da anlatılanlar hikayelerden ibarettir; bu anlattığımız da o hikayelerden biridir."