Kaç gündür kitap okumuyorum, tek satır bile. Hayır, içim içimi yiyor, okumadığım için. Ama okumak da gelmiyor içimden. Öyle salakça bir ikilemdeyim. Okumak isteyip de okuyamamak. Kafa sanırım fazla meşgul. Hani okursunuz okursunuz sayfalarca, sonra bi bakarsınız ki dakikalardır gözler okusa da beyin başka yerlerde dolanıyor. Gerçi ben o aşamaya bile gelemedim. Çünkü kitabı elime almadım bile. 1 aya yakın zamandır okumamışım. Neyse, bugün bu ikilemi kıracağım, kararlıyım.
Mesela ben kitabın, içinden geldiği zaman okunmasından yanayımdır. Eğer içimden gelmiyorsa okumuyorum, kitabın zamanı vardır, o zaman bana daha çok şey katacak, diye düşünürüm... Aynı yemek yemek gibi, karnın acıkmadan "ama bu saatte acıkmış olmam lazımdı, dur yemek yiyeyim" demek gibi bir şey... Acıkmadan yememek lazım :)
YanıtlaSilAcıktım ama yiyemiyorum :) Sıkıcı olan da o aslında.
SilKitap okumak benim için sadece kendi konuşan çok sevdiğim bir arkadaşım gibidir, bir arkadaşımı dinlerken başka şeyleri düşünmek,çözemediğim sorunlarım, sıkıntılarımı aklımdan geçirmek sanki o arkadaşıma karşı iki yüzlülük yapmışım gibi olduğumu düşünürüm, kısaca ben de aklımı başıma toplayamadan kitap elime almam, aksi taktirde kitaba iki yüzlülük yapmış olurum..
YanıtlaSilAynen öyle Ayşe, kafanda başka düşünceler varken, derdini anlatıp duran birini dinlemeye çalışmak gibi. Ne güzel ifade etmişsin.Çok seviyorum senin ifade şeklini.
SilBana da oluyor bazen...bazen sürekli okuyorum, hatta abartıyorum çorba karıştırırken bile elimde kitap oluyor, ama bazen de kitaplığın önünden bile geçemiyorum, içimden gelmiyor, zorlayınca da dediğin gibi oluyor, gözler okuyor sadece.
YanıtlaSilSen iyi bir okuyucusun, kısa zamanda atlatırsın bunu merak etme :)
Sevgiler...
:) Teşekkürler Burcu. Atlatacağım.
Sil