Herkes kendi evinde rahat

Babam hastaneden çıktığından beri benimle evde. Urla'da açık havada, yemyeşil yerde, hayvanlarıyla beraber yaşamaya alışmış biri, dört duvar arasına girince bunalıma girer tabi. Adamcağız resmen sudan çıkmış balığa döndü. Zaten yerinde duramayan hiperaktif biridir babam. Köyde de sürekli çalıştığından, evde sürekli yatmak ona çok zor geldi. Haftaya salı günü sondası çıkana kadar bende kalacaktı. Tı diyorum çünkü artık dayanamadı adamcağız, eşim Urla'ya götürdü bugün, salı günü tekrar dönmek üzere. 

Sabah 06:30'da bir sesle uyanıyorum bakıyorum babam kalkmış elinde idrar torbasıyla geziniyor evin içinde. Sıkıntıdan patladı adam. Duvarlar üstüme geliyor, ben bir daha şehirde yaşayamam diyor. Haklı tabi, öyle bir yerde yaşadıktan sonra insan kapalı duramaz evin içinde. Ne kadar rahat ettirmeye çalışsak da sıkıldı tabi. 

Her zaman dediğim gibi herkes kendi evinde rahat. Ben de asla rahat edemem, annemin, babamın evi de olsa. Nereye gidersek gidelim dönüp evimde kalmak isterim. Tabi zorunlu durumlar da mümkün olmayınca epey sıkılıyorum. Ben de babam gibi evim evim güzel evim diyorum ve onu kesinlikle anlıyorum. 

Oturduk babamla karşılıklı bütün gün tv izledik, Erdoğan mitinglerini izledik, sinirden çıldırdık, ne diyeceğimizi bilemedik. Dün akşam twitter mwitter açıklamasından sonra ben "yok daha neler, onu biraz zor yapar" dedim ki, sabah bir kalktık hakkaten kökünden kazımış twitter mwitterı. Bizi nasıl günler bekliyor, neler yaşayacağız ilerde, dehşet içinde kalıyorum. Konuşmalarını dinledikçe korkuyorum, irkiliyorum. Bak mesela şu an tvde YSK tarafından yasaklandığı söylenen ve %100 çalıntı olan AKP reklamı yayınlanıyor. Akp'ye yasak sökmüyor yani. Gerçi twitter'a da yasak sökmedi de. Ülkenin bu durumu ciddi anlamda bozdu psikolojimi. Hiçbir şey yapmak istemiyorum, sürekli bir umutsuzluk hali. Aha yine çıktı aynı reklammmm. Aggghhhhhhhh !!!