Uçakları ıssız bir adaya düşen bir grup çocuk. Yaşları 6-12 aralığında. Önceleri yetişkinlerin dünyasından uzakta, canlarının istediği gibi eğlenebileceklerini düşündükleri ıssız adanın tadını çıkarmayı düşünüyorlar. Sonra işler planladıkları gibi gitmiyor. Neden gitmiyor, ne bozuyor çocukların renkli ve masum dünyasını? Ne oluyor da cennet ada, tam bir cehenneme çevriliyor?
Kötülük doğuştan içimizde var olan bir canavar mı, yoksa sonradan mı kötü oluyoruz? Çocuklar aslında sandığımız kadar masum değiller mi? Kimsenin doğuştan kötü olmadığını ve olamayacağını biliyorum, ancak şuna da inanıyorum ki, insan kötü bir canlı türü. Evrimin en son, en gelişmiş halkasında bir şeyler eksik ve hatalı. Vicdan mı, iyilik mi, merhamet mi, ya da hepsi birden.
İtiraf etmeliyim, kitabın başlarında epeyce sıkıldım. Umduğumu bulamadığımı düşündüm ama bir yerden sonra ipler kopuyor, paldır küldür devriliyor sayfalar. Kitapla ilgili yorumları okurken rastladım; bu kitabı çocuk kitabı sanarak küçük yaşlarda okumuş ve dumur olmuş pek çok insan varmış. Bu bir çocuk kitabı değil, çocuklarınıza almayın, psikolojik travma yaşatmayın :)
İş Bankası Yayınlarından Mina Urgan'ın çevirisiyle okudum kitabı. Yine yorumlarda okuduğumda gördüm ki, şu anda kitabın sonunda sonsöz olarak varolan Mina Urgan'ın tadına doyum olmayan değerlendirmesi, daha önceki basımlarda sanırım önsöz olarak verilmiş. Tabi büyük hataymış ve bu metni sonsöz yaparak telafi etmişler hatalarını.
Alegorinin dibine dibine vurulan ve 1983'te Nobel Edebiyat Ödülü de alan bu romanı okumalı derim.
Ya ben bu kitaba başlamıştım geçenlerde, ama senin de dediğin gibi başlarda çok sıkıldığım için devamını getirmemiştim :( Bir ara tekrar okuyayım bari...
YanıtlaSilAyrıca çocuklar hiç de masum yaratıklar değiller :)
Değiller ya, aksine çok fena vicdansız olabiliyorlar hem arkadaşlarına, hem hayvanlara karşı. Küçük canavarlar :D
SilListeye alındı, not tutuldu kenara ♥
YanıtlaSil